NIE MA POWROTU

NIE MA POWROTU

Znikąd donikąd
w jedwabnej mgle wehikułu czasu
wszechświat płynie razem z nami
powyżej wklęsłego zenitu
wkoło pustej równiny
coraz starsze ptaki i obłoki
w gęstym od emocji powietrzu
śmiesznych poetów

Traci ważność wiza życia
skazanych na wymarcie
mijają się usta i oczy
odchodzą w historię epoki
ulatniają się światła
zmierzchem ozłocone rosy
tak smutnie lśnią i tak samotnie
jak zmysły stygnące

Zza Rubikonu kosmosu
nie ma powrotu
tam już za późno
na pisanie wierszowanego testamentu
i rozpamiętywanie złych chwil

⊰Ҝற$⊱……………………………………………… Kołobrzeg - 1O kwietnia '21