... a miłości bym nie miał ...

Serce zamknęło się
jak bramy raju,
jeszcze widać mały ślad,
bliznę
po dobroci.

Pustka na razie tętni
krwią serdeczną,
ale już głuchy rytm
staje się kojącą muzyką,
przecież to tylko chemia.

Tęsknią za miłością
tylko ci, którzy jej nie mają,
myślą
że to implant ze złota i platyny,
wypełniony lękiem
i polerowany pychą

artefakt
albo
pojęcie
z niezrozumiałą treścią,

srebrną kulką w duszy wilkołaka
to zaklęcie,
wieczny głód.

A ubodzy świata
nakarmieni nią do syta
uśmiechają się prostodusznie
nie wiedząc,
jacy są szczęśliwi.