Uwolniłam się od

niemej wściekłości
ujarzmiania gniewu
krwistego oburzenia
akceptacji gnuśności
nijakiego traktowania
bliźniaczych nocy i dni
obowiązku domyślności
zbędnego rozdrażnienia
wiary w solenne obietnice
poczucia, że to moja wina
gigantycznego wzburzenia
mimowolnego rozdygotania
systematycznego irytowania
nieustannego podminowania
kolejnego deszczu rozczarowań
zakazu krytykowania zaniechania
sponsorowania przyszłości pasożyta
oswajania niepokoju wrośniętego w ego
skrywania strachu pod płaszczem odwagi
lęku przed lawiną plugawych niespodzianek
permanentnych obaw o stan magazynu radości
Nie uwolnię się tylko od ignorowania wyrzutów sumienia