Kobieta w błękicie czytająca list (Vermeer)

5.0/5 | 6


- mon amour – w błękit wtuloną
kołysze mnie twój gardłowy szept
spływasz we mnie nagim ciepłym deszczem
słów

i znów

twoje imię pulsuje
w gorączkowych przypływach krwi
do ust pełnych rozchylonych
jak sny

twojemu imieniu powierzam łagodny skupiony profil:

włosy misternie spięte srebrno-niebieskim światłem
powieki na pół opuszczone gęsty półcień rzęs
zmysłowy zarys ust napięty łuk brwi

twój uśmiech – połyskliwa ważka
wplątana w szuwary moich rzęs trzepocze
turkusowym światłem

twojemu uśmiechowi powierzam nadgarstki i dłonie wąskie:

w żyłach niebieskich jak róża czerwoną krew
gorącą niecierpliwość
we wnętrzu rozchylonych płatków

twój dotyk gęsty szafirowy obłok
bezwstydnie obnaża duszę
do drżących trwożliwie tkanek do dna wypitych dni

twojemu dotykowi powierzam księżyc brzucha

z niewygasłym wulkanem pępka
wąskie chmurne biodra
cierpko-słodką tajemnicę krwi

wtulona w niebieskie światło przeglądam się
w twoich słowach

allegro ma non troppo
molto vivace adagio …
presto - - presto - - allegro assai –
amoroso –

mój gardłowy szept – mon cheri



 
COMMENTS


My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  
28.01.2021,  Ula eM

Moja ocena

Vermeer, mon amour :)
My rating: