Pozory

A słońce świeciło
wdzierając się
w najciemniejsze zakamarki
wciąż płochej świadomości
bycia kim się nie jest

myślał że oświecenie
jest bólem przejściowym
a lekkość bytu tylko
zatraca ostrość zmysłów

w błogości zadufanego nasycenia
zapomniał się
aż pragnienie przyszło jak ta
miłość od pierwszego spojrzenia

Świeciło słońce
odsłaniając
ukryty wstyd przed światem
ciągłej nieakceptacji siebie
by być dobrym dla ciebie