my

my

jesteśmy tylko błyskiem w ciemności
mrugnięciem powiek w krótkim spojrzeniu
tłem rozmazanym na linii czasu
odpryskiem słońca w milczącym cieniu

jesteśmy ledwie pyłkiem w przestrzeni
który wiatr niesie gdzieś nad polami
niewczesnym śmiechem który wybrzmiewa
w ciasnej przestrzeni ponad głowami

jesteśmy tylko chłodnym opadem
kroplą rozbitą na szklanej tafli
brudnym teatrem sceną bez kurtyn
gdzie rolę grają czyste przypadki

jesteśmy płaszczem na ciele losu
szarą tkaniną plecionych zdarzeń
chaosem czynów wciąż bez umiaru
listą zbyt rzadko spełnionych marzeń

jesteśmy świtem po chłodnej nocy
mgłą co opada i wsiąka w ciszę
rosą kojącą na bosych stopach
powiewem który liście kołysze

jesteśmy duchem z ciałem ułomnym
nitką materii kruchą i wiotką
grudką energii na skale życia
taką nieważną tak nieistotną

PW