IMIONA… DRZEWOM

IMIONA… DRZEWOM

W wielkim świecie małych rzeczy
zatrzymuję myśli w szelestów ikonach
w ciszach niczym nieskalanych
wypatruję słów… przystaję
nadać ptasim drzewom
nieszumne imiona

Tam swoje adresy wiją ptaki nocy
przytulane ciepłem o zapachu Słońca
śnią na zmierzwionych wichrami
rosochatych rzeczywistości
koronach… czekając
nocnego spełnienia

W mroku przedsionka wszechświata
czują mgławy całun czasu, pulsy żądz
znanych ślepcom… pełnych mocy
czarnych dziur cmentarzysk
na widzialnej tafli nieba
wrót zachłannych

⊰Ҝற$⊱……………………………………………………………… Toruń 27 stycznia '19