ZE SNU UTKANI ?

ZE SNU UTKANI ?

Chociaż widzimy, już nie słuchamy
czujemy dreszcze… jeszcze kochamy
hołubiąc, wielbiąc uroki życia
i siebie samych… pozazmysłowo
unicestwiając, zapominamy świat

Wciąż dociekamy istnienia przyczyn
my ludożercy ze snu utkani
w znoju… i gnoju z dnia na dzień
wciąż wyzbywamy się praw do bycia
na przekór chęci i marzeń

I niczym Ikar… szumiąc skrzydłami
bardziej żałośnie, bardziej bezradnie
zmierzamy w przepaść… na skraj
majestatycznej ciszy otchłani
gdzie nam jutro jutrem nie wzejdzie

I choć kolejny dzień znowu wstanie
nierzeczywiste zastanie… nic
będzie po wszystkim i nieporządki
niepompatyczny po nas nekrolog
szczątków i zgliszcz pamiątki

Lecz czasu to nic nie powstrzyma
ni apokalipsy róży małego księcia
ni tonus finalis ostatnich scen
do nieuniknięcia
i nic to nie otrze nam łez…

⊰Ҝற$⊱………………………………………………………… Toruń 25 stycznia '19