Cicho sza

Już będzie pięknie i cicho
Jedynie miłość będzie żyła
A wszystko co złe – umrze jak umierają ludzie
By w lepszym odrodzić się istnieniu

Wciąż odliczamy minuty, sekundy
Wciąż gdzieś dążymy, gdy zdążyć się nie da
To nas zniewala, psuje i dręczy
Zamyka w swym polu jak w więzieniu

Upadłe aspiracje, nieudane cele
Policzkują duszę maleńką
I tak uniżona, boleśnie upodlona
Spogląda na marność swego tchnienia

Nie tak miało być
Serce się rwało, dusza tańczyła
Rozum plany wciąż nowe pisał
Chciało się wiele, a wiara wierzyła
i tchnęła smakiem w toń życia



Nie tak…..
Zabolało, a cierpienie się rozlało
I nic już widać nie było
Przyszłość w otchłani utonęła
i zupełnie ucichła…

Lecz walka jeszcze trwa
Choć liczne rysy maluje
Które na sercu tworzą ślad
I pamięć zaszłości portretuje
By wciąż pamiętać, że ….

Jeszcze będzie bezpiecznie i bezszelestnie
Z powiewem radości niekłamanej
Jedynie miłość będzie żyła
A wszystko co beznadziejne – zginie
Jak wszystko przecież mija