Zabawa kością

Ten porzucony pies
oblepiony głodem
nosi w oczach
urwany ślad
domu
Jest żywą kością
wdeptaną w obcą ulicę
pamięcią oparzoną
jak bezbronna
skóra
podartym strzępem
psiego serca
Nie skomli już
w jego krwi rosną
czarne płaty śmierci
Uliczny dozorca
kamieniem wskazuje mu drogę
prosto pod koła
ciężarowego auta
Kierowca nie zauważył
śmierci
pies też
Teraz bawi się kością
na niebieskiej polanie.