ECHO ECHEM ECHA

ECHO ECHEM ECHA

Ciszą dojmującą zadrżały konary
zaniemówił błękit… szmer przeszedł po lesie
w Samotni zbudziły się niezwykłe czary
echo echem echa odpowiedź mi niesie
aż las zamilkł… tak, że go nie słyszę
… echo słowa kocham roztopiło ciszę

Ciche wyznań echo mknie pośród zieleni
strzałą wysrebrzaną miłosnym rozpędem
przemyka przez gąszcze niczym snop promieni
muskając łagodnie gałęzi krawędzie
przystanęło, zamilkło i słucha
ścicha… a za nim już tylko cisza głucha

I nade mną cichość rozpina się szeroko
drzewa złociejący błękit nieba trzęsą
patrzy z głębi gąszczu czyjeś wścibskie oko
ocienione czeremchą, paprocią i rzęsą
tylko z oka spływa łza jak liść zielona
by utonąć w puchu mchów łagodnych łonach

⊰Ҝற$⊱………………………………………………………… Samotnia 17 lipca '13