Wandalizm emocjonalny

Wędrówka kontemplacji
zakłócana periodyczną codziennością.
Znam frazę kosmatości szybującej pomiędzy myślami
kłębiących się supełków do zapamiętania.
To wandalizm emocjonalny samego siebie.
Nie chcę horroryzować.
Mam przecież tyle zaproszeń do życia.
W końcu mówią:
nie ważne jak zaczynasz, ważne jak kończysz.
Łączyć i nie mylić:
rozsądek mądrego i odwagę głupca.
Żyć patrząc, nie tylko zerkając.