Uleciałeś z wiatrem...

Poczułam że patrzę przez szpary
płotu
podglądając twój świat owiany
tajemnicą
zamknięty niedostępny dla oczu
gapiów
urzeczona tym widokiem zastygłam
w zachwycie
śledzę z tkliwością każdy mięsień
twarzy
oczy skupione mądre piękne koloru
nieba
kreskę ust stanowczą pełną słów
niewypowiedzianych
palce na klawiaturze zadające kłam
milczeniu
niecierpliwą dłoń pocierającą co chwilę
podbródek
uniesione brwi i czoło nabrzmiałe
myślami
tak bardzo bym chciała teraz się
przytulić
pocałunkami wygładzić zmarszczone
czoło
uwolnić od natłoku myśli obdarzyć
uśmiechem
nie mam odwagi bo wiem że uleciałeś
z wiatrem
wysoko tam gdzie mieszkanie serc
poetów
i powstaje wiersz utkany z blasku
gwiazd
wiersz o pięknej czystej miłości po
życia kres

Emi 21.03.2018r.