***

czekanie na poranek
jak przemierzanie znanych ścieżek
w zdeptanych trampkach
zbyt świeżą pościel kłuje
skórę nienawykłą do abstynencji
solipsyzmu

charakterystyczna charakteryzacja
nie charakteryzuje braku charakteru
to tylko rutynowe obracanie się
na nocnym ruszcie własnego kręgosłupa

czekanie na poranek
jak przechodzenie znanych progów
boso bez obaw o drzazgi
rankiem dotknięcie w ramię ciepłą dłonią
żeby odtajeć po bezpłodnej nocy
repatriować z syberyjskiej zaspy
jak w pysk strzelił w zapomnienie
o czekaniu na poranek