Mozart'ianum II

Allegro

Herr Mozart
półmroku nie znosi.
Nawet w lipcowe
ciepłe popołudnie.

Przeto na wyraźny
rozkaz – Herrn Mozarts
w samym dnia środku
rozbłysły kandelabry.

Ścieka światła patoka
z nut plastra słodyczą
słoneczną. I złote włókna
melodii powoli wysnuwa
z drewnianej tulejki – klarnet.
Ściany dźwięki chłoną kiedy
marzenie się urealnia. Gdyż
z komód otwartych instrumentów
smyczkowych nagle powiało
bielidła zapachem wonią piżma
lukrową pomadą i różem.

Larghetto

Mieć w sypialnej komnatce
pod podłogą źródełko.

Na dywanie sobie wyhodować
żywiczną sosenkę.

Dać zielenić się trawie
nie opodal szezlonga.

I leśnym rozkwitnąć storczykom -
białym podkolanom.

Złapać szczęście za strunę.

Wbiec w pejzaż tapety.

Pomknąć do salonu za

Menuetem

przed lustro weneckie. Aby
tam oczarować się sobą.
Na miśnieńskiej porcelanie
najczerwieńszą różą.

Prunelkami na pawimencie
akcentować kroki. Zakołysać
krynoliny dzwonem i podać
rękę jak promień – wytwornemu
słońcu.

Allegretto con variazione

Przez pałacu salinarnego
bramę majestatycznie
z heraldyczną powagą kroczą
lwy pantery chimery i gryfy.

A przez kratę ażurową
Żupnego Ogrodu pachną
zaglądając – herbowe lilie
i biało-czerwone goździki.

A na parapetach okien
pałacowych oficyn płonią
się pelargonie przed sztywnym
jak pan młody – wyfraczonym
mirtem. Rozwijają rozmaryny.

Szałwie chronią przed fluksją
malwy na gazonach. Pomarańczowe
cynie. Nasturcje niczym ogień.
I georginie w jedwabiach mięsistych.
Woda fontannie śpiewa kiedy gra
w duecie – pan Mozart ze starym
faunem z obtłuczonym nosem.

Pszczoła po ciężkiej pracy
ćwiczy na wiolonczeli. Na
skrzypcach wiatr – niewidomy
wirtuoz albo pasikonik
w zastępstwie. Lato jak
księżyc pękate smykiem
altówkę piłuje. A rzewność
balsamem lipowym na duszę
kapie bo staje się coraz piękniej.
_________________