Leśna ballada

im głębiej w las
tym mniej śladów człowieka
zarośla uśpione milczeniem
na wierzchołkach wysokich
stuletnich świerków i sosen
wiatr starą melodię wygrywa
wymoszczona mchem ziemia
oddycha świeżym wilgotnym powietrzem
polny świerszcz co na paproci przysiadł
w ciszy układa słowa kolejnej piosenki
zauroczony chwilą pogodnego poranka
siadam na skraju niewielkiej polany
otulony szalem intymnych myśli
czekam na przypływ weny

w młodniku dorodny jeleń
rozgląda się za pożywieniem