Nostalgia IV - ver.2

w rozbitym lustrze
nie znajdziesz odbicia
podnieś jeden odłamek
a ujrzysz okruch życia

ostatnia umiera nadzieja
to wiary w sobie wciąż
od zawsze szukasz
na koniec miłością ją posklejasz

i wstawisz w ramy
tylko klucz dawno nie pasuje
pordzewiał stary zamek
minione lata dawno pokrył kurz

może do skrzypiących drzwi
ktoś jeszcze kiedyś zapuka
i zostawi siebie w darze
bez skrzydeł odlatujesz

do lepszego świata
na ledwie parę godzin
dopóki będziesz tutaj
i jest nadzieja

choć jesteś taki bezradny
jak dziecko w dniu narodzin