kiedy śpiewał

dawno niesłyszane dźwięki
wysypały się na płową głowę
jak z brzemiennej chmury deszcz

serce zakręciło się
omal nie wypadając z karuzeli
a wilki zawyły

zacisnęłam ręce na kierownicy
platynowa kurtyna rozsunęła się
słońce rozłożyło szeroko ramiona
połykając łzy zanuciłam jego imię

ruda sarna przebiegła drogę
ale zatrzymałam się
dopiero przed samą tęczą
całe jego życie przeleciało mi przed oczami

wysiadłam
i chyba dalej poszłam pieszo
to przecież musiał być sen
Viretta Park
pamiętam że kiedy śpiewał
miał lazurowe oczy