***

nigdy nie miałam aspiracji
na zadowolenie całego świata
można się przejść wierszem
i zostawić kogoś głodnym
ważne by się nie zrzygał
więc lepiej podrasować
tak żeby się trawiło
a nie ulało

w smaku poezji leży rzeczywistość
nigdy nie miałam dylematu czy opisywać
korelacje obrazu ze świeżym słowem -
potrafię się dobrze przyjrzeć -
zostawić frazę

pisanie to umiejętność malowania
spoza własnego ducha
mogę liczyć na satysfakcję
że ktoś zostawi ok i ruszy dalej
wolę taką wypieszczoną kałużę
od nic niedającego oceanu -
nie lubię gdy ktoś pisze
że wiersze są ładne

niektóre ze mną rozmawiają
o dniu dzisiejszym
czasami są pytaniem o przyszłość
stanowiskiem wobec
ucieczką od świata realnego
wyrażonym buntem
prostowanym zwojem myśli

jeśli nawet coś umyka
gdzieś odnajdują wspólny mianownik
rozsypane resztki liter - kryształków
wtedy rozwieszam
pozostawiam do dopieszczeń

rozmawiam z Bogiem
zaglądanie pod skórę diabłu
też może przyprawić o gęsią skórkę
moje słowa
nie wybrzmiały jeszcze w pełnej krasie
będę miała dla was więcej -

jeśli pozwolisz
zapiszę je emocjonalnie
będą wsparte doznaniami
świeżego oddechu
może będą krztą narracji
w dramatycznych obrazach

nie wiń mnie za wrażliwość -
autentyczność i cierpienie sprawia
że nie szukam wzniosłych słów
zadowolą mnie te mniejsze
zwykle codzienne -

każdy mój wiersz ma swoją miłość i wojnę -
teraz wokół tyle małych wojenek
nie będę zamykać oczu na niesprawiedliwość
świat trzeba opisać wewnętrznie
potrzebny mi upust dla myśli
jeśli chcesz
możesz to nazwać poezją