Nostalgia IV

W rozbitym lustrze nie ma odbicia

podnieś jeden odłamek
a ujrzysz w nim fragment życia
ostatnia umiera zawsze nadzieja

wiary w sobie wciąż
od nowa człowiek szuka
miłością jeszcze się poskleja
i na nowo oprawi w ramy

klucz dawno nie pasuje
pordzewiały stary zamek
minionych lat pokrył kurz

czy do skrzypiących drzwi
ktoś jeszcze kiedyś zapuka
i ofiaruje siebie w darze

znów bez skrzydeł odlatujemy
do innego świata na kilka godzin
własne marzenia przytulimy
jak mateńka dziecko w dniu narodzin

samotni poeci też już śnią
w ciszy nocy zasypiamy
niech sen nam dobrą drogę wskaże

to co nieważne teraz już
niech nas obchodzi
jak ten śnieg z ostatniej zimy

bo przecież jeszcze żyjemy