skrzydła rozgrzeszenia

skrzydła rozgrzeszenia

przyleciały anioły
prosto do stodoły
tam spało dziecko na sianie
matka stała oparta
przy ścianie

kobieta patrzyła w okno
przeznaczenia i ciszy
nie widziała skrzydeł
nie rozumiała milczenia
w rozmodleniu była
szukała mocnego ramienia

stodoła jakże stara
jak stare są grzechy
brakło rozgrzeszenia
została tylko ucieczka
i czyśćcowa tęsknota

a krzyże jak stały tak stoją
diabły się ich boją
i święconej wody
dodaje sił i anielskiej urody

pies jakby zmienił się w robota
szczekał na koty
oj klękajcie zbutwiałe płoty
nadszedł czas pokory
a tu
skrzydła z białymi pióry
posadzka ubrana w marmury
i dziecko śpiące na sianie
śni o grającym fortepianie/alboż/