Czasem tak bardzo...

Czasem tak bardzo boimy się słów,
co przynieść mogą poruszenie.
Serce wpółmartwe obudzić znów,
na nowo spłynąć zachwyceniem.




Czasem boimy się że znów,
trzeba z sercem wyjść do człowieka.
Niby czekamy na uczuć cud,
zarazem nie chcąc czekać.




A potem kiedy obok nas,
przejdzie to serca poruszenie.
Pali płomienną goryczą łza,
i boli nas to niespełnienie.




I mamy żal że oschły świat,
samotnie trzeba iść wśród dróg.
Nie pamiętając że nam wiary brak,
że się boimy słów...




Andrzej Tomasz Maria Modrzyński
07.01.2013r.