nauczyć się kochać życie

przez ten odległy świat
błądziły dwie dusze
by poznać choć trochę
prawdy o sobie
zaczerpnąć innego powietrza
zjeść śniadanie na bruku
nauczyć się kochać życie

oblane winem minuty
tak piękne, że wiersz milknie w tym miejscu




czystego piękna drgania
z gardeł płynęły słodko
wolności dały doznania

niby przez sen, jak z zza mgły
ta podróż wolności torem
kierowca był przewodnikiem
samochód był naszym domem

lecz najpiękniejsze miejsca
co było nam dane zobaczyć
leżą najbliżej nas samych
jaśnieją w swojej postaci

Powiał wiatr duński szalony
odkrył w nas nowe przestrzenie
otworzył nam oczy i serca
napełnił po czubki nadzieją


wrzesień 2016