w pokoiku do którego nikt nie wchodzi

mieszka staruszka
widzi niebo w małym okienku
płyną naleśniki smażone
jak obłoki
i słońce jak naleśnik
tyle tego nasmażyła w życiu
i ani jeden nie został na śniadanie

glosy najbliższych za ścianą
przypominają o bezsennych nocach
poświęconych miłości