Απελπίδρομα

ΑΠΕΛΠΙΔΡΟΜΑ
(15.07.2010)
ΔΧ

Μιας ψεύδους λύσης αίνιγμα σε μπάρκο λάθους πλοίο
με πέννας το κακόφημο σκιτσάρισμα ρετρό.
Ληστής ήσουν που κούρσεψες θεού ντροπής φορτίο
με όρντινα φουντάροντας χρυσάφι στο βυθό .

Χωρίς να στάξει η μέθη σου φθαρμένο αίμα δράκου
με δίχως κουρελότσουφλων την δύνη για πανιά.
Με βρώμα στύσης εύθραυστη στην τσάκιση του φράκου
σε ύπνους τόσο ευαίσθητους με γυάλινα κουπιά..

Αφέθηκες ασάλευτος σε κόσμους τρομοφθόνους
τρικλίζοντας σε άνυδρους θανάτους μοναξιά.
Χαρίστηκαν οι σκέψεις σου, φυλλάδες σ υπονόμους
δειλά κάθε που κύρτωνες τα χείλη στη φωτιά.

Δεν ήταν ότι έζησες στημένη ουτοπία
κ ας έπεφτες στο μπλόκο τους σαν πιόνι μπαλαντέρ.
Αδέκαστα σ απέλασαν σε μαύρη φαντασία
να σ έχουν τόσο απρόθυμα παλιάτσο και ζογκλέρ.

Κ αν νόημα δεν άδραξες σ αυτά που χες πιστέψει
κ αν μάταια πια χάθηκες στην ίδια διαδρομή.
Θα πρέπεις νέφος στ όνειρο προς θέαμα και τέρψη
φυγάς πια αναλώσιμος σ οθόνης κουπαστή.

Θα σπάνε οι νυχτόψυχες θλιμμένες λεβαντίνες
σαν γόησσες ιππόκαμπες με διάσκορπα φτερά.
Οι γόπες σου καθάριες θα πέφτουν σε σεντίνες
υπέργεια θα καίγονται σε πόνου αστροφεγγιά..

Θα γράφουν οι ορίζοντες στημένα λάσπης μίλια
ο πόνος θ αναλώνεται σε πένθιμα πορνό.
Υδρόβια στα κύματα με στέρφα από κοχύλια
θα πέφτεις στο αλέγρο τους πεσκέσι στο χορό.

Θα στάζει το σινιάλο σου ιδρώτα κ ίσως δάκρυ
χιλιάδες μες τις χούφτες σου γοργόνες θα πενθούν.
Κρατώντας όπως πρώιμα ανάποδα την άκρη
θ αφήσεις στ άδεια μάτια σου τους φάρους να σβηστούν.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Παραμένοντας μέσα στο πλοίο όλα έδειχναν ότι η καθημερινότητα με είχε νικήσει και δεν θα ήμουν σε θέση να συνεχίσω να γράφω παρά μόνο περιοδικά να κάνω μικρές διορθώσεις σε ποιήματα του παρελθόντος προσπαθώντας έτσι μ αυτόν τον τρόπο να κρατηθώ μέσα στις καραμέλες μου αρτιμελής «απελπίδρομα» είναι ένα ποίημα που ήρθε μια στιγμή που το χρειαζόμουν τόσο εγώ μα όσο και το ταξίδι μου στον χρόνο μέσα στην λαμαρίνα και την μοναξιά.Ένα ποίημα πραγματικά ογκώδες με πολλές εικόνες λέξεις και αρκετά πρωτότυπα πέρασμα τα μέσα από ένα νόημα που άρχισε και πάλι μετά από αρκετές προσπάθειες να πλευρίζει την μυρωδιά της θάλασσας. Μιλάει για έναν άνθρωπο προδομένο από ιδέες σ έναν κόσμο άκρως ακατάλληλο γι αυτόν που βρίσκει καταφύγιο μέσα στην αγκαλιά των κυμάτων. Κάπως έτσι το εν λόγω ποίημα αρχίζει να σκιαγραφεί ένα κομμάτι του εαυτού μου..Εμπνευσμένο από την ακρόαση του “The Valley από τους Diary of dreams” .Οχτώ τετράστιχα δεκαπεντασύλλαβο με δεκατετρασύλλαβο και ρίμα ένα με τρία.