Gniot

Gdy skąpa wena w piętkę goni
gdy mroźna niemoc mózg omota
gdy zimne poty lśnią na skroni
a każdy werset - to ramota
gdy w głowie tętent na sto koni
a pióro więdnie w drżącej dłoni
gdy marazm nie da się poskromić
wysmaruj gładko chociaż gniota!

gniotów ci u nas naddostatek
(że też świat tyle może zmieścić!)
gniot się rozchwaszcza pod pułapem
i mości w książkach - no bo gdzieżby?

lecz gnioty piszą sławni wielcy
więc gdy się pomysł płoży w głowie
schowaj wstyd
dumę
i rozterki
smaruj wierszydło co się zowie!

a ono - choć w nos drwi i trzeszczy
chociaż lasuje mózg (i nerki)
jak wieprz nad perłą się wychełpi
i nuż cię wciśnie między wieszczy?

30.03.2016