Przenikalni

Ucieka cisza
spod parasola nocy

na krawędziach
kwadratowych dni
szemrze kobiety płacz

Cieknie chmura
kwaśnym deszczem

na potęgę
przelała się czasza
słodko-kwaśnych pragnień

Znika chaos
spod powiek słońca

na twoje
nieszczęście w szczęściu
żyje mężczyzna chwilą

Przecieka pustka
kraterem księżyca