Cień na przedmiotach, trwalszych niż ludzie

Życie jest szarym, nikłym, marnym, zupełnie nagim, bez znaczenia
człowiekiem, który w chwili ważnej nie ma już nic do powiedzenia.

+ + +


Rozsypią się nasze dzieła wszystkie
na nowo stworzone wodą i wiatrem
rozsypią się dotknięcia
nie przetrwają twarze

Każdej rzeczy czas
budowlom ziemskie przyciąganie
jak i bogom w naturalnym wymieraniu
porządkom i prawom
cieniom w tysiącletnich drzewach
brak już sił do przeżycia

Cień wybity z transu
nie dobita chwila
wirowanie włosom głosom tańcom
i tylko tempo ma jeszcze znaczenie

Chmury już niewidoczne
skargi parzą się o wiele wyżej
zamroczone złote myśli
bawią się w ciuciubabkę z płytami chodników

Lektury obowiązkowe nie dowierzają
chcą jeszcze zostać w kraju wielkoludów

ostatnie kartki krzyczą

ostatnie puste