boję się

Ojca przy krojeniu chleba
on zawsze mówił że chleb jest czerstwy
i taki być musi bo życie jest czerstwe

poezja
Tato zawsze powtarzał że jestem kimś
zrodziłem się z plamy atramentu

zbieram okruchy słów
mam kilka koszy ułomków

czasem wieczorami wpadnie
garstka człowieka
szukającego siebie pośród gołębi

dla nich nic gorszego
niż spętać marzenia
a potem wypluć

zamieść jak liście
mnie na osobną stertę słów

mam czasem dosyć
przelotnych miłości
na zmęczonej Ziemi

umierania i zmartwychwstawania

jestem sam dla siebie niewiadomą
gdzieś w głębi duszy nadzieja
że kiedyś zapłaczę i wyjdę do was

a chleb wciąż będzie czerstwy
Tato miał rację
muszę poczekać na lepszą mąkę

wybaczcie

Przemek Trenk