nie próbuję

ludzie wciąż widzą we mnie
poetę Trenka
kojarzą mnie ze mną

mówią że jestem normalny
na tle nienormalnego
świata

żaden nie zwrócił uwagi

wierzę że kiedyś zwrócą
albo zawrócą mnie
z drogi

przyjdą w odwiedziny
otworzą szafę
wyrzucą koszule

kurtki, wiersze

uniosą się tumany wspomnień
na które mam alergię
chyba czas kupić pigułki

nie wychodzę z domu
bezpiecznie mi we mnie
samym

a ludzie wciąż widzą we mnie
poetę Trenka

on kołysze się ze mną
we mnie

zakłada moją koszulę
wytarte spodnie
znoszone buty

wierszami odpowiada na pytania
kłania się sąsiadom
po co to zmieniać ?

nie próbuję

niech się Trenku nacieszy

Przemek Trenk