nic na smutno

nic na smutno

na nic żale wsparte złością
ością w gardle każde słowo
przytępione swą ostrością
standardowe staromową
sztylet spojrzeń wbity w czoło
strużka złudzeń kapie gęsto
stos odprysków leży wkoło
pyrrusowe nie zwycięstwo

nic mnie z panią już nie łączy
oprócz tego co minęło
co mignęło przed wieczorem
pod pozorem żyznych pnączy

na nic chęci wymuszone
pokruszone jak pierniki
nasze plany uśmiercone
przewrócone wykrzykniki
bez wartości zrozumienia
w oczekiwań lepkiej mazi
chłodne słowa od niechcenia
nie mogące nic wyrazić

czuć w powietrzu zapach siarki
po siarczystych epitetach
i złych przeczuć zakamarki
gdy o przyszłość upadł przetarg
lepiej zmilczeć niż wybuchnąć
by zachować czyste ręce
potem czuły oddać ukłon
i pożegnać się... nic więcej

PW