Lustro

LUSTRO

Pani patrzysz w lustro, do szkła się uśmiechasz.
W zatrzymaniu chwili rzęsy tuszem zdobisz,
A przez palce życie przepływa, jak rzeka,
Gdy makijaż twarzy powolutku robisz.

Pani patrzysz w lustro, widzisz swoje oczy
I w ich głębi, nagle, dostrzegasz milczenie,
Które w pustce słowa zdobiło twarz nocy
Spalając, jak świece, żywione nadzieje.

Pani patrzysz w lustro, a po szkle w dół cieknie
Czarna strużka żalu, tusz po twojej twarzy,
A może to łzy są, bezsilnością wściekłe
Zdmuchniętych, jak płomień świecy, kruchych marzeń.

Zdzisław Kieszkowski