odbić się od dnia

odbić się od dnia

przebrnąłeś jeszcze jedną drogę
i długi most nad wąską rzeką
wskoczyłeś w ten mrożący ogień
o kilka złudzeń za daleko

oddałeś ducha w dusznym wnętrzu
pod płachtą dachu nie szklanego
lepka podłoga tonie w deszczu
a ty znów chłoszczesz swoje ego

ale wciąż marzysz by odbić się od dnia
w końcu zostawić kręte smugi mroku
napisaną niezgrabnie rozebraną nieładnie
piosenką niewiernych pragnień

nieśmieszne żale do nikogo
z uzasadnieniem płaczu wartym
zamiast swą pustkę pieścić błogo
znowu udajesz anty antyk

na kilometrach szarych myśli
przerzucasz biegi świadomości
czujesz że odpuściłeś wyścig
do niepoprawnej poprawności

ale wciąż marzysz by odbić się od dnia...

PW