twarzą w twarz

twarzą w twarz
(dla KK)

przechodzimy mimochodem
unikamy spojrzeń w oczy
nie wiedząc nic o sobie
wstrzymujemy płytki oddech
nim pytanie nas zaskoczy
zamknięte w niemym słowie

nie wchodzimy sobie w drogę
nie szukamy zrozumienia
ubrani w szare płaszcze
przygaszony w sercu ogień
tli się jakby od niechcenia
bez żaru zaraz zgaśnie

a przecież można ten szary płaszcz
zrzucić i stanąć twarzą w twarz
tam gdzie najgłębsza oczu toń
rozpalić płomień podsycać go

ukrywamy swe rozterki
w pochylonej nisko głowie
składamy kruche myśli
wydajemy jakieś dźwięki
samym sobie za odpowiedź
bezgłośnie jak statyści

omijamy własne tropy
gdy błądzimy poza szlakiem
przez pola kryształowe
zapatrzeni w swoje stopy
nauczeni gry schematem
skrywamy siebie w sobie