KONIUNKCJA

Twoje słońce,
przezroczyste,
kiedyś rosło.
Było żywicą.
Ma równe promienie.

Moje słońce
ugrzęzło w kole
z ręcznie kutymi
szprychami.

Twoje słońce
to samotnik.
Przebywa na niejawnych
strychach powietrza.

Moje słońce
otacza się kompanią
księżyca, krzywej komety
i planet.

Twoje słońce
przybrało odcień
herbacianego naparu.

Moje słońce
już z daleka
błyszczy srebrem.

Ich koniunkcja
dziwi naukę
i zastanawia teologię.

Promienie splatają się
w chromosomy.


(Z tomu "Nareszcie", Wydawnictwo FORMA, Szczecin 2014)