PIECZONE ZIEMNIAKI

zapach jałowca zwabił tu gwiazdy
podchodzą bliżej
niżej

skwirczą i w ciemność rzucają iskry
tam spotykają się usta
na zwęglonym patyku
zastygają
do świtu

dymu koc raz za razem odkrywa
bukiet palców na balsamie ciała
księżyc nie chce dokładać do ognia
jest coraz ciemniej
ciszej

wianki krzewów trzepot ćmy niewinnej
zamykam aromat w pierścienie
ciaśniej
zimniej

a wonność ogniska i lata
odpływa dalej i dalej
w popielne igliwie
i ginie