Fotografia ślubna

Ona – panna młoda.
Dziś znowu młoda
i piękna po tylu latach starości.
Welon skrył zmarszczki
raz jeszcze wilgotne od łez
płynących tym razem ze szczęścia.
I on – pan młody.
Nie stary – najwyżej dojrzały.
I nie, nie garbi się, lecz kłania ukochanej,
a laska nie służy do podpierania,
lecz ma dodawać szyku.

Oni – państwo młodzi.
Już nigdy starzy.
Ich ręce – nie roztrzęsione,
lecz rozedrgane
i serca – nie chore, a oszalałe.
Niechby pękły nawet,
stanęły nagle,
nieważne, przecież oni już są
wniebowzięci.