Zmierzch, popiół i żużel

Miałam cię źle w głowie
i światło na czubkach palców. Świtało,
gdy podnosiłam ramiona.
Dzień dobry świt. Dobranoc świt.

Miałam cię źle w głowie
i jasne głosy ptaków w gardle. Śpiewałam
blednące gwiazdy, siwy letni deszcz.

Teraz szturcham cię palcem wyschnięta kukiełko,
oścista grudko żużlu
w kołysce z ptasich kości.

Teraz muszę dobrze pomyśleć.