Oddech młodego szaleńca na krok przed młockarnią

Przeklinam pamięć.

Zna wszystko,
tym rozrywa na wylot.

Przeklinam jedno po drugim,
wszystkie do powtórzenia,
zanoszą się od zmarłych
i tych, którym się jeszcze żyć
wydaje.

Przeklinam utraconą aureolę,
euforyczne słońce
tuż przed pójściem na zachód –
( czerwień bała się panicznie ).

Przeklinam tą ucztę;
na pożarcie rzuca się marnotrawnych synów
by dziko głodną ziemię nakarmić
jeszcze jednym ciałem
( na smyczy, od piekła do nieba, tylko dwie monety w każdym oku ).

Przeklinam źródło,
cień kobiety bije ze ściany –
ma znajomości szmuglowane z zachodu ?

Przeklinam symboliczną scenerię
i wymuszony spektakl twarzy
tuż przed tą włączoną młockarnią.