nic

nagroda życia
śmierć wirtualna
nieuchwytna substancja
zwalnia balast zwłok
ulatnia się to
czego nie ma
jednak było

kiełkuje w zakamarkach
instynktów wrodzonych
roztacza pieczę
nad egoizmem
świadomością bytu
korzyścią cielesnej
egzystencji

męczy siebie i innych
za pomocą układów
naczynia żywego traktuje
miłością nienawiścią
procesem trawienia
błędnego koła toku
do ostatniego tchu

rozwiewa się
zmuszone
dobrowolnie
gwałtownie
na zawsze
w nic