przystań horyzont (dla Julii)

dwanaście to lat nie wiele
całe twoje istnienie
dźwigamy jesteś życiem
naszym dniem powszednim

niedługo już będzie czas
na lustrzane odbicia
stron naszych twarzy
nasz własny los

jeszcze parę lat będziesz
odbijać od naszej przystani
aż pochłonie ciebie
horyzont zostaniesz

od czasu do czasu
radość zawita
w brak czasu spowita
drgając struną głosu

ale dzisiaj jeszcze nie jutro
jesteśmy razem
dla ciebie powodem
tak wiele tak mało