Πέρα απ' το μύθο

Μ' ακολουθείς μικρή μου ανάσα
στο αέναο πέταγμα
πέρα απ' το μύθο
πέρα απ' τον ανοιχτό ουρανό
εκεί που η αδιψία λιώνει τους πάγους
και τα όνειρα σμίγουν με άνθη
έτσι που κάθε δάκρυ
να φέγγει ηδύφωτα
στους λειμώνες της ποίησης

Άκου ερωμένη μου θύελλα
τους ήχους κυμάτων
πως αναδύονται απ' τα βάθη της θάλασσας
και ψαύουν τους βράχους
άκου τον άνεμο
πως προσπορίζει στον έρωτα δόρατα
που κεντούν των αιώνων τα πάθη

Τον στίχο μου άκου
πως χαράζει στα βότσαλα
τ' ακριβά αρχικά σου


Τάκης Τσαντήλας - "Υδρίες ανάσες"