Białe światełko

ubiczujcie mnie
przywiążcie do pręgierza
nie wyprę się swojej ułomności
i tego co we mnie słabe

plujecie bo nie czytam waszych brukowców
nie szukam poklasku w zapyziałych knajpach

wyszydzacie bo nie bratam się z waszymi ideałami

okładajcie pejczem po plecach
nie ugnę karku
będę patrzył wam w oczy

bijcie mnie tak żeby było głośno
niech echo prawdy o mnie niesie się po szczytach gór

kiedyś znajdą na półce
wezmą do ręki i.....

wyrzućcie mnie z waszych miast szydercy
moim nogom dziś wszystko jedno dokąd pójdą

lecz zanim zamkną się za mną bramy
niech słowa moje oplotą wasze serca jak bluszcz

zamieszkają w czeluściach dusz
tam gdzie wciąż tli się białe światełko

Przemek Trenk