Biała lotka

Zrobiło się dziwnie
zimno
biel
czysta biel kartki
prosi o czas
więcej czasu

napiszę więc na brudno
o twoich śladach
na piasku
ostatnie spojrzenie
złapane w rzęsach
jak lotka białego gołębia

delikatnie opada
na ziemię
łagodnie trąca
jeszcze ciepłą
klamkę o drzwi
sypialni

płynie z zapachem
miasta
gdzie w naszej kawiarni
wciąż jeszcze siedzi
oparta o łokieć
abstrakcja MY

uwięzieni
w sobie
już tylko szeptem
głuchym murom
i ścianom w domu
ŻEGNAJ

biel
ona zawsze
jest olśnieniem
już wiem że
kiedyś wybuchnie
feerią barw

Przemek Trenk