biały kruk

zaszyty w swoje myśli
biały kruk milcząc
obserwował
kapryśne otoczenie

chęci ambicje
nieudolne czyny
oszczerstwo
ślepy egoizm

nie czuł powołania
lawirować po wybojach
uczuć trawionych
jeszcze na żywo

myśli miał własne
nie brał tych z tacy
szablonowanych
wolał własne banały

nie do śmiechu
lecz bez smutku
sobą tylko był
na przekór