Biały most

zatrzymana zapatrzeniem
zawieszona roztargnieniem
przycupnięta niemożnością
ciułam kurz
Pan Bóg dał mi piękny talent
marnotrawię go na co dzień
od niechcenia z przesycenia
więdnę wzdłuż

przygarbiona niespełnieniem
opieszała zapomnieniem
okamgnieniem i miałkością
biję w dzwon
karmię winę piętrzę karę
każdy ranek w oczy bodzie
zarzucenia nastroszenia
czarny krąg

dużo myślę o mijaniu
raz na lodzie a raz w wodzie
w tym życiowym unużaniu
ciułam sny
nowych perfum drogi flakon
budzi iskrę na chwil kilka
tkwię na spodzie z modą w zgodzie
a chęć skrzy

przy kolacji przy śniadaniu
umartwianiem żyję co dzień
choć wśród ludzi - na wygnaniu
stąpam wprost
nie poddaję się karniakom
oczy wabi każda chwilka
na południu na zachodzie
biały most

zachłyśnięta
wniebowzięta
zagrożona
porażona
tak marnieję na wyrywki
plącząc wzrok

księżyc świeci pełną gębą
nieprzejrzyście chcę i nie chcę
zaniechania
przeoczenia
chwiejny krok

RC 12.09.2014