syndyk lata

rubasznie młodym zapałem
z trzydniowym zarostem
wkroczyła złota jesień
syndyk upadłości lata
rozpędza ptaki po świecie
ogołaca pola krzewy i drzewa
spisuje na straty resztę
robi majątku inwentarz

jeszcze nie całkowicie
ma wszystko w zeszycie
jawnie już kurczy jasność dni
tamuje siłę słonecznych promieni

na polach poranną porą
zapasy słońca z mgłą
kruk czarny przypomina
że będzie sroga zima

zmienię chyba sierść
zarzucę grubszą skórę
będę musiał dobrze zjeść
i podpasać brzuch sznurem
gęsia skórka trzyma mnie
mogłem polecieć z kluczem