między ciszą

z głębokości
jakby spod stóp ziemi
wyrosło słońce

jednym mrugnięciem
jak dumny strażnik
strzegący tajemnic
wynurzyło oczy

rozlało po ziemi
ciepłą miedzianą czerwień
a strzeliste promienie wydłużając palce
rozczesały mgliste powierzchnie pól

w górze
pośród ogniście rudych chmur
ptaki malują się kluczem
krzycząc coś o jesieni

wirują dmuchawce
nawet złoty trzmiel odezwał się głosem
a ty milczysz
słowo po słowie