Elementy

Bardzo lubiłem geometrię, choć nie byłem do niej stworzony.

Ołówek sunął po śnieżnej kartce, drobna ścieżynka
szarego cienia trzymała się poręczy linijki.
Łapałem w szczypce cyrkla przekątne i wierzchołki,
cyzelowałem kształty. Nigdy nie wychodziło.

W pierwszej ławce rzędu przy drzwiach
uczyłem się życia od Euklidesa. Dopiero teraz to widzę.

Codziennie odcinki chwil, kąt nachylenia uczuć,
okręgi najbliższe sobie, sumy odległości
pomiędzy duszą a duszą, a część najważniejsza w nawias.

I tak mi bardzo szkoda, że nie ma już czasu liczyć,
wyniki są w przybliżeniu, równania wciąż
z niewiadomą.