Ułomności czasu

stare wierzby rosnące samopas
przy opuszczonej przez wędrowca drodze
dawne nazwy ulic których pamięć
zliczyć w tłoku obrazów nie może
jak zapożyczone motywy
niezapisanych dawnych wierszy
spacer w szeleście jesiennych liści
zapomniane wspomnienia nieudanej
wspólnej kolacji w neonowym blasku
niczym bohater mydlanej komedii
z magazynu kolorowej okładki
bywający archaizmem mijanych zdarzeń

życia skończonego
przed czasem